اثر فعالیت کاهش یافته با لیگاتور بندی نخاع بر بیان CDK5 عصب سیاتیک و آزمون های رفتاری رت های نر ویستار دارای درد نروپاتیک

چکیده مقدمه: درد نوروپاتیک به صورت درد ناشی از آسیب یا بیماری سیستم عصبی حسی- پیکری تعریف می‌شود. نورون‌ها به کاهش و افزایش فعالیت به لحاظ بیوشمیایی سازگار می‌شوند که چنین تغییرات بیوشمیایی می‌تواند در حفظ و بقای نورون‌ها اثر گذار باشد، با توجه به نقش تنظیمی CDK5 در عملکرد و ساختار اعصاب هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر شش هفته فعالیت کاهش یافته به شکل درد نوروپاتیک بر بیان CDK5 در عصب سیاتیک رت های نر دارای درد نوروپاتیک بود. مواد و روش‌ها: 10سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزن 20±250 گرم به 2 گروه کنترل سالم(5n=) و گروه فعالیت کاهش یافته (SNL) (5n=) تقسیم شدند. طی شش هفته آینده آزمون‌های رفتاری درد نوروپاتیک در گروه‌های پژوهشی به طور مستمر انجام شد. در پایان 6 هفته تغییرات بیان ژن CDK5 در عصب سیاتیک با تکنیک Real time اندازه‌گیری و با روش 2-ΔΔCT محاسبه شد. نتایج: پس از 6 هفته وزن عضله نعلی در گروه لیگاتوربندی شده به طور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش داشت(05/0 ≤ P). در آزمون‌های رفتاری درد نوروپاتیک آلودنیای مکانیکی و هایپرآلژزنیای حرارتی نشان داده شد در گروه لیگاتور بندی آستانه تحریک درد نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کمتر بود(05/0 ≤ P). میزان بیان ژن CDK5 در عصب سیاتیک در گروه لیگاتور بندی شده به طور معناداری (پاتولوژیک) نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد(05/0 ≤ P). بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد در پی یک دوره فعالیت کاهش یافته با مدل SNL ، افزایش پاتولوژیک بیان ژن CDK5 منجر به اثرات مخرب بر سیستم عصب و عضله، و ظهور نشانه‌های پاتولوژیکی نظیر، آتروفی عضلانی، عصبی، تسریع روند آپوپتوز و تخریب عصبی می‌گردد.